Witam 

Celem dzisiejszej wędrówki jest zobaczenie bojowego schronu piechoty przez niektórych nazywany bunkrem oraz przejście się po tzw Tarnogórskim Manhattanie. Kesz ten zawiera się w dwóch seriach, gdzie tematem jednej jest oprowadzenie was po schronach jakie znajdują się w Tarnowskich Górach, a drugiej pokazanie wam Osady Jana oraz przybliżenie wam jej historii.

OGÓLNIE O POZYCJI POLOWEJ W TARNOWSKICH GÓRACH

Pozycja obronna powstała dla osłonięcia garnizonu 11 pułku piechoty oraz 3 pułku ułanów stacjonujących właśnie w Tarnowskich Górach. Jaki ostatecznie kształt miała przyjąć nie jest wiadome. Linia osłania miasto od zachodu i zmierza w kierunku Radzionkowa na południowym wschodzie.

Powstały tu jedynie 4 polowe schrony piechoty oraz jeden schron "ćwiczebny". Spore odległości między obiektami i liczne "martwe punkty" w liniach ostrzału mogą sugerować, że umocnienia mogły być planowane z nieco większym rozmachem. Zwłaszcza, że żaden z obiektów nie został ukończony przed wybuchem wojny a liczne fuszerki świadczą o niezwykłym pośpiechu przy ich wznoszeniu.

Głównym zadaniem umocnień było powstrzymanie ataku niemieckiego na czas wystarczający do pełnej mobilizacji garnizonów oraz wyprowadzenia taborów i całego zaplecza poza teren walk. Obiekty, które zdążono wybudować, umieszczone zostały jako osłona głównych dróg prowadzących do miasta oraz dla zabezpieczenia węzła kolejowego Tarnowskie Góry.

We wrześniu 1939 roku schrony nie wzięły udziału w walkach. Ponowną szansę otrzymały w 1944 kiedy to Niemcy włączyli je do tzw. linii b2 mającej powstrzymać ofensywę radziecką. Jednak, sądząc po braku śladów ostrzału, również nie wzięły czynnego udziału w walce.

Seria keszy z serii Pozycja Polowa „Tarnowskie Góry” jest tworzona w oparciu o materiały zawarte na stronie internetowej Fortyfikacja.pl. Na kopiowanie i rozpowszechnianie zawartych powyżej informacji należy zdobyć zezwolenie autorów strony, których kontakt można znaleźć na ww. stronie. 

TROCHĘ HISTORII OSADY

Budowa osiedla zwanego „Osadą Jana” rozpoczyna się zasadniczo w okresie powojennym. Jednak już na przełomie 1922-1923 r. zaczęto rozważać zabudowę działki położonej na tyłach szpitala, która należała do Donnesmarcków. Potwierdza to mapa z 1925 roku uwzględniająca nazwę „Osada projektowana”.

Pod koniec lat 20-tych osada posiadała już część zabudowań domków jednorodzinnych z czworokątnym rynkiem przy ulicy Targowej/Kopernika i siatką ulic z trzech stron otaczającą Park klasztorny O.O. Kamilianów. Jest to najstarsza część Osady Jana, przy czym budynek z pomarańczowym dachem widoczny na wprost jest najprawdopodobniej pierwszym jaki powstał w tej okolicy.

W późniejszych mapach z 1945 r. widnieje nazwa „Osada św. Jana”, a w 1960 r. nazwa zmienia się na „Osiedle św. Jana”. Najważniejszą dla nas część stanowi powstałe w latach 60-80. XX w. Osiedle XXV-lecia PRL, który w latach 1979-80 przemianowane zostaje na funkcjonującą do dziś nazwę „Osada Jana” o kształcie zbliżonym do stanu obecnego.

KONKRETNIE O INTERESUJĄCYM NAS MIEJSCU

Współrzędne wskazują miejsce usytuowania schronu, który moim zdaniem warto zobaczyć choćby ze względu na fakt jak bardzo można zabudowania wojskowe wcielić w miejskie. Jest on całkowicie pozbawiony nasypu i wcielony w zabudowania, przez co niektórzy nowi mieszkańcy, nawet nie zdają sobie sprawy z tego, że nie taki jednak mały schron znajduję się zaraz pod ich nosem.

Następnie powinniśmy się przejść prosto ulicą słoneczników aż po prawej będziemy mijać główny pawilon handlowy tej części miasta. Teraz należy odnaleźć 6 wieżowców, a spośród nich wybrać jeden, który w pewien sposób się od nich wyłamuje.

KONKRETNIE O KESZU

Kesz jest mikro, a ukryty jak to mówią „typowo miejsko”. Obowiązkowo trzeba wziąć coś do pisania, ale rękawiczek ani parasola już nie ;)