Obiekt zaliczany na Lubelszczyźnie do obiektów renesansu lubelskiego.
Renesans lubelski tworzą obiekty murowane z początku XVII wieku, zwłaszcza kościoły, które posiadają wspólne cechy jak:
Kościół jest murowany z kamienia i cegły, jednonawowy, w stylu renesansu lubelskiego (z elementami późnogotyckimi). Ołtarz główny jest drewniany z początków XVII w., w późniejszym czasie gruntownie przerobiony. Można w nim zobaczyć dwa obrazy, pochodzące prawdopodobnie z kościoła w Radecznicy: św. Jana Nepomucena z XVIII w. i Trójcy Przenajświętszej z XVIII w. Na ołtarzu bocznym, po lewej, przy tęczy z czarnego marmuru, znajdują się obrazy św. Marii Magdaleny i św. Heleny (oba z XVII w.). Po prawej jest ołtarz drewniany z obrazem św. Rocha (XVIII lub XIX w.) W nawie po prawej stronie jest także ołtarz z obrazem św. Józefa z XIX w., zaś w kaplicy północnej wykonany z czarnego marmuru ołtarz z obrazem św. Anny (1630r.) W kaplicy południowej znajduje się ołtarz z obrazami Matki Bożej z XVII i XVIII w. oraz Matki Bożej z Chrystusem z XIX w. Na chórze są organy z 1886r. W zakrystii przechowuje się zabytkowe szaty i naczynia liturgiczne.
Kesz po prawej stronie kościoła. Powodzenia.