Zaloguj się, by zobaczyć współrzędne.
Wysokość: 136 m n.p.m.
Województwo:
Polska > pomorskie
Typ skrzynki:
Tradycyjna
Wielkość:
Normalna
Status:
Gotowa do szukania
Data ukrycia: 19-07-2014
Data utworzenia: 16-07-2014
Data opublikowania: 19-07-2014
Ostatnio zmodyfikowano: 14-08-2014
84x znaleziona
0x nieznaleziona
0 komentarze
0 obserwatorów
29 odwiedzających
74 x oceniona
Oceniona jako:
znakomita
Musisz się zalogować,
aby zobaczyć współrzędne oraz
mapę lokalizacji skrzynki
Tradycja świniobicia na Kaszubach sięga przełomu XIX i XX wieku, jednak mięso było produktem luksusowym, a ubój odbywał się zaledwie dwa razy w roku. Potwierdzają to Friedrich Lorentz, Adam Fischer i Tadeusz Leher-Spławiński w książce „Kaszubi. Kultura ludowa i język” (Toruń, 1934 r.). Ryszard Kukier zaś w wydawnictwie „Kaszubi bytowscy. Zarys monografii etnograficznej” podaje:
Mięso nie było częstym produktem spożycia, poza okresem świątecznym i zapustnym. Po zabiciu zwierzęcia całość dzielono na sztuki (połtë), po czym, solono je i układano w zasobowych drewnianych półbeczkach. (…) Dopiero w okresie międzywojennym zaczęto tu wyrabiać wursty z różnych gatunków mięsa i sporządzać większy zestaw kiełbas, m. in. liberkę czyli pasztetową, czerwoną wurstę lub krwawą kiszkę, a nawet salcesony.
Bardzo popularnym wyrobem na Kaszubach był czarny salceson, znany również pod nazwą „czarna kiełbasa” czy też „krwawa kiszka”. Spotyka się też nazwę blutka (słowo zapożyczone z języka niemieckiego: „blut” – krew).
Skrzynka:
Maskowanie leśne.
Musisz być zalogowany, aby zobaczyć dodatkowe informacje.