Powstała w 1 grudnia 1949 jako Prywatna Wieczorowa Szkoła Inżynierska NOT w Białymstoku. W 1964 uczelnia otrzymuje zgodę Ministerstwa Szkolnictwa Wyższego na uruchomienie studiów dziennych i zaocznych oraz prowadzenie kursów magisterskich. Zmienia nazwę na Wyższa Szkoła inżynierska.

Jako że jestem absolwentem Wydziału Mechanicznego - trochę o rzeczonym:

Wydział Mechaniczny Politechniki Białostockiej powstał jako jeden z dwóch wydziałów Prywatnej Wieczorowej Szkoły Inżynierskiej dla pracujących, założonej - za zezwoleniem Ministra Oświaty z dnia 24 listopada 1949 roku - i prowadzonej przez Naczelną Organizację Techniczną od 1 grudnia 1949 roku. Jest więc jednym z najstarszych wydziałów dzisiejszej Politechniki Białostockiej. Starania o utworzenie wyższej uczelni technicznej w Białymstoku podjął Oddział Naczelnej Organizacji Technicznej, któremu przewodniczył mgr inż. Karol Białkowski (a sekretarzem był Stefan Kuryłek). Jego wystąpienie do Zarządu Głównego NOT w Warszawie zostało wsparte przez terenowe władze administracyjne i polityczne. Białostocczyzna odczuwała wtedy dotkliwy brak inteligencji technicznej, niezbędnej dla realizacji planów odbudowy i rozbudowy zakładów przemysłowych województwa białostockiego.

W dniu 29 grudnia 1949 roku nastąpiło zatwierdzenie statutu Prywatnej Wieczorowej Szkoły Inżynierskiej przez Ministra Oświaty, a 1 lutego 1950 roku rozpoczęły się zajęcia dydaktyczne na Wydziałach: Mechanicznym i Elektrycznym. Studia na Wydziale Mechanicznym rozpoczęły 54 osoby. Wśród pierwszych wykładowców, zakwalifikowanych przez Komisje Naukowo-Opiekuńczą na posiedzeniu członków Naczelnej Organizacji Technicznej w dniu 9 października 1949 roku, znaleźli się między innymi: mgr inż. Karol Białkowski (kreślenie techniczne), inż. Sergiusz Nikitin (metaloznawstwo), mgr inż. Marian Poniatowski (mechanika), mgr inż. Jan Rangl (geometria wykreślna, wytrzymałość materiałów). W początkowym okresie funkcjonowania Uczelni zatrudniano w pełnym wymiarze czasu pracy jedynie znikomą liczbę pracowników. Studentami byli zaś pracownicy białostockich zakładów przemysłowych, legitymujących się w większości pochodzeniem robotniczym bądź chłopskim. W szeregu przypadkach zajmowali oni kierownicze stanowiska, mimo braku odpowiednich kwalifikacji teoretycznych i technicznych. Priorytetowe zadanie Uczelni było więc jednoznacznie określone, ale stosunkowo trudne do realizacji, ponieważ studenci byli nadmiernie obciążeni pracą zawodową, co nie sprzyjało wysokiej frekwencji na zajęciach dydaktycznych i osiąganiu dobrych wyników w nauce.

W dniu 8 maja 1956 roku zostało zawarte porozumienie między Wieczorową Szkołą Inżynierską i Politechniką Warszawską, która zobowiązała się do zapewnienia uczelni białostockiej pomocy dydaktycznej i naukowej. Praktyka dowiodła, że porozumienie to odegrało istotną rolę w budowie pozycji Wieczorowej Szkoły Inżynierskiej i przysporzyło jej autorytetu na Białostocczyźnie. Największej pomocy Wydziałowi Mechanicznemu udzielili profesorowie Politechniki Warszawskiej: Ludwik Uzarowicz i Tadeusz Puff.

Z dniem 1 października 1964 roku przekształcono Wieczorową Szkołę Inżynierską w Wyższą Szkołę Inżynierską, a Wydział Mechaniczny uzyskał prawo prowadzenia, równolegle z dotychczas realizowanymi studiami wieczorowymi, dziennych i zaocznych studiów inżynierskich oraz okresowych kursów magisterskich dla absolwentów deklarujących chęć podniesienia kwalifikacji.

We wrześniu 1967 roku utworzono na Wydziale Mechanicznym drugą specjalność: maszyny i urządzenia rolnicze, a w styczniu 1972 roku rozpoczęła funkcjonowanie specjalność maszyny i urządzenia przemysłu spożywczego. W marcu 1972 roku z Wydziału Mechanicznego wyodrębnił się Wydział Maszyn i Urządzeń Rolniczych, a w lipcu 1974 roku nastąpiło połączenie tych jednostek w Instytut Mechaniki (na prawach wydziału). W 1973 roku rozpoczął on realizację dziennych studiów magisterskich na kierunku: mechanika, który pod koniec lat osiemdziesiątych zmienił nazwę na mechanika i budowa maszyn. Instytut kształcił inżynierów mechaników i magistrów inżynierów mechaników, w trzech specjalnościach: technologia maszyn (TM), maszyny i urządzenia rolnicze (MUR) maszyny i urządzenia przemysłu spożywczego (MUPS).

Z dniem 1 października 1974 roku Wyższa Szkoła Inżynierska uzyskała status Politechniki Białostockiej na mocy Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 września tegoż roku. To było szczególnie ważne wydarzenie, punkt zwrotny w dziejach Uczelni i w dziejach Wydziału Mechanicznego. Nastąpiło bowiem ukoronowanie 25-letniego funkcjonowania wyższego szkolnictwa technicznego na Białostocczyźnie. Fakt ten odzwierciedla należytą dbałość Uczelni o poziom i jakość kształcenia. Politechnika Białostocka, jako spadkobierczyni tradycji Wieczorowej Szkoły Inżynierskiej i Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Białymstoku, już w 1974 roku umożliwiła absolwentom tych uczelni podwyższanie kwalifikacji zawodowych na dwuletnich uzupełniających studiach magisterskich (dla pracujących).

Stały rozwój Wydziału Mechanicznego zaowocował uzyskaniem w dniu 5 kwietnia 1989 roku uprawnienia do nadawania stopnia doktora nauk technicznych w dyscyplinie budowa i eksploatacja maszyn, a w roku 2005 w dyscyplinie mechanika. Dalszy rozwój kadry naukowej już w roku 2006 pozwolił dla wydziału uzyskać uprawnienia do nadawania stopnia naukowego doktora habilitowanego w dyscyplinie budowa i eksploatacja maszyn, a w roku 2009 w dyscyplinie mechanika.

Zachęcam także do wejścia na teren wydziału - na uwagę zasługują pojazdy wykonane przez studentów oraz absolwentów wydziału.

Co do samej skrzynki: została wykonana w technologii druku 3D na drukarce Objet 260 Connex3. Ostrożnie odkręcać i zakręcać - gwint drobnozwojny.

UWAGA NA KAMERY!