Największy na świecie niekomercyjny serwis geocachingowy
GeoŚcieżki - skupiające wiele keszy
Ponad 1000 GeoŚcieżek w Polsce!
Pełne statystyki, GPXy, wszystko za darmo!
Powiadomienia mailem o nowych keszach i logach
Centrum Obsługi Geokeszera wybierane przez Społeczność
100% funkcjonalności dostępne bezpłatnie
Przyjazne zasady publikacji keszy
Musisz być zalogowany, by wpisywać się do logu i dokonywać operacji na skrzynce.
stats
Zobacz statystykę skrzynki
Politechnika Białostocka - OP828D
Największa uczelnia techniczna w północno-wschodniej Polsce
Właściciel: Pan Jaga
Zaloguj się, by zobaczyć współrzędne.
Wysokość: 149 m n.p.m.
 Województwo: Polska > podlaskie
Typ skrzynki: Tradycyjna
Wielkość: Mikro
Status: Gotowa do szukania
Data ukrycia: 10-06-2014
Data utworzenia: 10-06-2014
Data opublikowania: 10-06-2014
Ostatnio zmodyfikowano: 03-09-2023
84x znaleziona
4x nieznaleziona
6 komentarze
watchers 8 obserwatorów
128 odwiedzających
63 x oceniona
Oceniona jako: znakomita
2 x rekomendowana
Skrzynka rekomendowana przez: Posejdon, Zuber
Musisz się zalogować,
aby zobaczyć współrzędne oraz
mapę lokalizacji skrzynki
Atrybuty skrzynki

Można zabrać dzieci  Zalecane szukanie nocą  Dostępna rowerem  Szybka skrzynka  Weź coś do pisania  Przyczepiona magnesem 

Zapoznaj się z opisem atrybutów OC.
Opis PL

Powstała w 1 grudnia 1949 jako Prywatna Wieczorowa Szkoła Inżynierska NOT w Białymstoku. W 1964 uczelnia otrzymuje zgodę Ministerstwa Szkolnictwa Wyższego na uruchomienie studiów dziennych i zaocznych oraz prowadzenie kursów magisterskich. Zmienia nazwę na Wyższa Szkoła inżynierska.

Jako że jestem absolwentem Wydziału Mechanicznego - trochę o rzeczonym:

Wydział Mechaniczny Politechniki Białostockiej powstał jako jeden z dwóch wydziałów Prywatnej Wieczorowej Szkoły Inżynierskiej dla pracujących, założonej - za zezwoleniem Ministra Oświaty z dnia 24 listopada 1949 roku - i prowadzonej przez Naczelną Organizację Techniczną od 1 grudnia 1949 roku. Jest więc jednym z najstarszych wydziałów dzisiejszej Politechniki Białostockiej. Starania o utworzenie wyższej uczelni technicznej w Białymstoku podjął Oddział Naczelnej Organizacji Technicznej, któremu przewodniczył mgr inż. Karol Białkowski (a sekretarzem był Stefan Kuryłek). Jego wystąpienie do Zarządu Głównego NOT w Warszawie zostało wsparte przez terenowe władze administracyjne i polityczne. Białostocczyzna odczuwała wtedy dotkliwy brak inteligencji technicznej, niezbędnej dla realizacji planów odbudowy i rozbudowy zakładów przemysłowych województwa białostockiego.

W dniu 29 grudnia 1949 roku nastąpiło zatwierdzenie statutu Prywatnej Wieczorowej Szkoły Inżynierskiej przez Ministra Oświaty, a 1 lutego 1950 roku rozpoczęły się zajęcia dydaktyczne na Wydziałach: Mechanicznym i Elektrycznym. Studia na Wydziale Mechanicznym rozpoczęły 54 osoby. Wśród pierwszych wykładowców, zakwalifikowanych przez Komisje Naukowo-Opiekuńczą na posiedzeniu członków Naczelnej Organizacji Technicznej w dniu 9 października 1949 roku, znaleźli się między innymi: mgr inż. Karol Białkowski (kreślenie techniczne), inż. Sergiusz Nikitin (metaloznawstwo), mgr inż. Marian Poniatowski (mechanika), mgr inż. Jan Rangl (geometria wykreślna, wytrzymałość materiałów). W początkowym okresie funkcjonowania Uczelni zatrudniano w pełnym wymiarze czasu pracy jedynie znikomą liczbę pracowników. Studentami byli zaś pracownicy białostockich zakładów przemysłowych, legitymujących się w większości pochodzeniem robotniczym bądź chłopskim. W szeregu przypadkach zajmowali oni kierownicze stanowiska, mimo braku odpowiednich kwalifikacji teoretycznych i technicznych. Priorytetowe zadanie Uczelni było więc jednoznacznie określone, ale stosunkowo trudne do realizacji, ponieważ studenci byli nadmiernie obciążeni pracą zawodową, co nie sprzyjało wysokiej frekwencji na zajęciach dydaktycznych i osiąganiu dobrych wyników w nauce.

W dniu 8 maja 1956 roku zostało zawarte porozumienie między Wieczorową Szkołą Inżynierską i Politechniką Warszawską, która zobowiązała się do zapewnienia uczelni białostockiej pomocy dydaktycznej i naukowej. Praktyka dowiodła, że porozumienie to odegrało istotną rolę w budowie pozycji Wieczorowej Szkoły Inżynierskiej i przysporzyło jej autorytetu na Białostocczyźnie. Największej pomocy Wydziałowi Mechanicznemu udzielili profesorowie Politechniki Warszawskiej: Ludwik Uzarowicz i Tadeusz Puff.

Z dniem 1 października 1964 roku przekształcono Wieczorową Szkołę Inżynierską w Wyższą Szkołę Inżynierską, a Wydział Mechaniczny uzyskał prawo prowadzenia, równolegle z dotychczas realizowanymi studiami wieczorowymi, dziennych i zaocznych studiów inżynierskich oraz okresowych kursów magisterskich dla absolwentów deklarujących chęć podniesienia kwalifikacji.

We wrześniu 1967 roku utworzono na Wydziale Mechanicznym drugą specjalność: maszyny i urządzenia rolnicze, a w styczniu 1972 roku rozpoczęła funkcjonowanie specjalność maszyny i urządzenia przemysłu spożywczego. W marcu 1972 roku z Wydziału Mechanicznego wyodrębnił się Wydział Maszyn i Urządzeń Rolniczych, a w lipcu 1974 roku nastąpiło połączenie tych jednostek w Instytut Mechaniki (na prawach wydziału). W 1973 roku rozpoczął on realizację dziennych studiów magisterskich na kierunku: mechanika, który pod koniec lat osiemdziesiątych zmienił nazwę na mechanika i budowa maszyn. Instytut kształcił inżynierów mechaników i magistrów inżynierów mechaników, w trzech specjalnościach: technologia maszyn (TM), maszyny i urządzenia rolnicze (MUR) maszyny i urządzenia przemysłu spożywczego (MUPS).

Z dniem 1 października 1974 roku Wyższa Szkoła Inżynierska uzyskała status Politechniki Białostockiej na mocy Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 września tegoż roku. To było szczególnie ważne wydarzenie, punkt zwrotny w dziejach Uczelni i w dziejach Wydziału Mechanicznego. Nastąpiło bowiem ukoronowanie 25-letniego funkcjonowania wyższego szkolnictwa technicznego na Białostocczyźnie. Fakt ten odzwierciedla należytą dbałość Uczelni o poziom i jakość kształcenia. Politechnika Białostocka, jako spadkobierczyni tradycji Wieczorowej Szkoły Inżynierskiej i Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Białymstoku, już w 1974 roku umożliwiła absolwentom tych uczelni podwyższanie kwalifikacji zawodowych na dwuletnich uzupełniających studiach magisterskich (dla pracujących).

Stały rozwój Wydziału Mechanicznego zaowocował uzyskaniem w dniu 5 kwietnia 1989 roku uprawnienia do nadawania stopnia doktora nauk technicznych w dyscyplinie budowa i eksploatacja maszyn, a w roku 2005 w dyscyplinie mechanika. Dalszy rozwój kadry naukowej już w roku 2006 pozwolił dla wydziału uzyskać uprawnienia do nadawania stopnia naukowego doktora habilitowanego w dyscyplinie budowa i eksploatacja maszyn, a w roku 2009 w dyscyplinie mechanika.

Zachęcam także do wejścia na teren wydziału - na uwagę zasługują pojazdy wykonane przez studentów oraz absolwentów wydziału.

Co do samej skrzynki: została wykonana w technologii druku 3D na drukarce Objet 260 Connex3. Ostrożnie odkręcać i zakręcać - gwint drobnozwojny.

UWAGA NA KAMERY! 

Obrazki/zdjęcia
blacha