Światowid ze Zbrucza to potoczna nazwa kamiennego posągu pochodzącego z około IX-X wieku wydobytego w 1848 r. z rzeki Zbrucz na Podolu. Posąg zdobią płaskorzeźby ułożone w trzy poziome pasy. Według koncepcji przedstawionej przez Borisa Rybakowa górny pas posągu wyobraża główne bóstwa słowiańskiego panteonu, kolejno: postać z rogiem Mokosz, postać z pierścieniem Ładę, postać z mieczem i koniem Peruna, zaś postać bez atrybutów Dadźboga. Rybakow posąg jako całość utożsamiał z Rodem, jego zdaniem naczelnym bóstwem słowiańskim. Zdaniem Leszka Pawła Słupeckiego interpretacji takiej przeczy wspólny kapelusz, a cztery postaci wyobrażają cztery aspekty Peruna. Postać u dołu posągu powszechnie utożsamiana jest z Welesem/Trzygłowem.
Przypisuje mu się również ikonograficzne wyobrażenie wszechświata. Powszechnie interpretuje się pas górny jako sferę niebiańską, środkowy jako świat zamieszkany przez ludzi, zaś dolny utożsamiany jest z podziemiami; sam zaś posąg uważany jest za symboliczne przedstawienie axis mundi. Zdaniem uczonych falliczny kształt posągu związany jest z ideą płodności.
wg wiki
W Parku Alfreda stoi kopia Światowida ze Zbrucza wysoka na 2,5m. Docelowo ma tu powstać wioska średniowieczna.
Co do samej skrzynki to jest to mikrus schowany niedaleko od posążka. Proszę o ostrożne podejmowanie ze względu na delikatną konstrukcję kesza.
Symbol | Typ | Współrzędne | Opis |
---|---|---|---|
Parking | --- | Tu pozostaw dyliżans |