Kolonia domów Towarzystwa Osiedli Robotniczych wzniesiona w 1938 r. według projektu Mirosława Szbuniewicza i Natalii Hiszpańskiej miała zapewnić godziwe warunki życia robotnikom, których dochód nie przekraczał 250 zł. Osiedle to dziesięć czteropiętrowych bloków o szarych elewacjach z ceglanymi opaskami wokół okien. Mieszkania mają po 30 i 37 m.kw. W większości składają się z pokoju z kuchnią oraz wyposażone zostały w bieżącą wodę i gaz.
Charakterystycznym elementem kolonii są wsparte na żelbetonowych słupach łączniki między domami mieszczące kiedyś pralnie i suszarnie, potem przerabiane na mieszkania. Całość otoczono ogrodem. Osiedle było oczkiem w głowie przedwojennych społeczników.
Źródło: Spacerownik warszawski.