Właściciele majątku: w pierwszej połowie XVIII w. dobra należały do burmistrza Jeleniej Góry Johanna Martina Gottfrieda. Gottfried posiadający znaczny majątek ufundował w Pakoszowie w 1725 roku barokowy pałac. Po śmierci burmistrza Jeleniej Góry wdowa po nim wyszła za mąż za Georga Friedricha Smitha i przekazała mu pakoszowską rezydencję. W 1771 r., również w efekcie małżeństwa, majątek wraz z pałacem otrzymała rodzina Hessów. W rękach jej przedstawicieli posiadłość pozostała do 1945 roku. Po wojnie w pałacu urządzono dom dziecka, następnie budynek stał pusty i niszczał. W latach 90-tych zabytek został sprzedany osobie prywatnej. Nowy właściciel nie był jednak w stanie podołać kosztom remontu i w 2002 roku sprzedał go Haganowi Hartmannowi, potomkowi rodziny Hessów. Ten postanowił wyremontować pałac.

"- W domu zawsze opowiadało się o pałacu. W Niemczech mamy rodzinne stowarzyszenie, do którego należy sto osób. Wydajemy własną gazetę, gdzie piszemy o historii pałacu, relacjonujemy uroczystości familijne, podajemy stare przepisy kulinarne. Przywiązujemy wielką wagę do tradycji, ale gdy wspomniałem, żeby kupić nasz pałac, rodzina popatrzyła na mnie dziwnie - śmieje się Hagen Hartmann, potomek właścicieli Pakoszowa koło Jeleniej Góry. - Postanowiłem jednak porwać się na to karkołomne zadanie."

Pałac

Barokowy pałac zbudowany w 1725 r. składa się z korpusu i skrzydła mieszczącego pierwotnie bielarnię. Na północny-wschód od pałacu znajduje się dawny młyn foluszniczy połączony z nim drewnianym łącznikiem. Pałac częściowo przebudowany w XIX w., uszkodzony w 1945 r., remontowany w latach 1959-1961. Budynek murowany z kamienia i cegły, potynkowany. Główne skrzydło wzniesione na rzucie prostokąta, podpiwniczone, dwukondygnacjowe, nakryte dachem mansardowym z lukarnami. Fasada jedenastoosiowa, zamknięta dwukondygnacjowymi, dwuosiowymi ryzalitami. Elewacje ożywiają tworzące podziały ramowe gzymsy i lizeny,  kamienne obramowania otworów okiennych i podokienniki. Układ wnętrz dwutraktowy, w część pomieszczeń zachowane sklepienia kolebkowe. W niektórych salach przetrwały resztki dekoracji stiukowych, fragmenty oryginalnej stolarki oraz kominki. Obecnie najcenniejszym pomieszczeniem jest niewielki salonik o ścianach wyłożonych osiemnastowiecznymi płytkami fajansowymi pochodzącymi z Delf.

Kesz znajduje się w murze, 1m od miejsca gdzie kończy się mur wysoki, a zaczyna niski. Proszę o dokładne maskowanie!

Na GC znajduje się już skrzynka przy Pałacu Pakoszów, lecz wiem, że dużo keszerów z OC nie zagląda tam. Postanowiłem więc założyć tą skrzynkę, aby i oni przybyli w to miejsce.