"To boło tu u nos w parafii, w kościele św. Barbary. Roz jedna matka z naszy ulicy ze swoim synkym bola na mszy wieczornyj. I łon, jak to chopcy, poszoł bliży ołtorza. Sie tam usiod w koncie. A boł bardzo śpiący i zasnoł. Msza sie skońcyła, matka patrzi, a jego niy ma. To sie pomyślała, że jak to chopcy, co ino sie wiercom, usiedzieć niy mog spokojnie i wzion i wylecioł s kościoła i kajś sie z dziećmi bawi. I tak zapomniała o synku i poszła do dom. Jak prziszła noc, to kościelny zamknął brama kościoła. I synka tyż niezauważoł. Tyn sie obudzioł za jaki czos i sie wystraszoł, bo ciymno i kościoł zamkniony na klucz. Ale naroz patrzi, a tu sie robi światło, sie oświecyły świyce na ołtorzu. I ksiądz wychodzi z zakrystii i chce odprawić msza. Łozglądo sie i pyto głośno: Czyjest tu ftoś? To tyn synek ze strachu nic niy godo. Ksiondz zaś sie pyto: Jest tu jaki ministrant? I tyn synek sie niy odezwoł, bo on nigdy niy boł ministrantym. Jak sie zrobiyło rano polecioł do dom, tam jusz sie wszyscy ło niego starali (bali się o niego) i łosprawio co boło. Dziadek nojpiyrw nie chcioł wierzyć, ale mu niy dało spokoju. I roz poszoł i sie doł zamknąć w kościele. I jak wybioło dwanoście, zaświycyły sie światła i tyn ksiądz sie zjawioł. Stanoł przed ołtorzem, obrocioł sie i pado głośno Jest tu ministrant? A tyn dziadek jak boł mały to boł ministrantem. To pado: Ja, jest tu ministrant. I mu służył. Jak skończyli msza, tyn ksiądz sie odetchnoł i podziękował mu, że mu pomógł i powiedział, ze go wybawił od pokuty. I pado: Bo jo tu kędyś nie skończoł mszy, coś sie stało takego, żech przerwoł i za to musiołch pokutować."

Kościół św. Barbary to najstarszy kościół katolicki kolonii Królewska Huta, obecnie miasta Chorzowa. Od 1844 roku w Królewskiej Hucie przy ul. Bytomskiej istniał kościół protestancki, nie było jednak świątyni katolickiej. W 1849 roku delegacja górników i hutników na dworcu kolejowym w Świętochłowicach poprosiła powracającego z uroczystości konsekracyjnej w Piekarach kard. Melchiora Diepenbrocka o zezwolenie na budowę kościoła katolickiego w Królewskiej Hucie. 31 sierpnia 1851 poświęcono kamień węgielny, a 21 listopada 1852 ks. kan. Alojzy Ficek poświęcił nowo wybudowany kościół.

Kościół wówczas był jednonawowy z ramionami poprzecznymi w kształcie krzyża i miał około 30 metrów. Do jego budowy użyto ciosanego piaskowca. W 1852 roku pierwszym administratorem parafii został ustanowiony ks. Jan Kleinert. Pierwotny wygląd kościoła św. Barbary różnił się od tego, który możemy podziwiać dzisiaj. Pierwszy mianowany proboszcz parafii ks. Edward Deloch w 1861 roku postawił w prezbiterium ołtarz z obrazem św. Barbary, a w 1863 roku zakupił zegar na wieżę kościoła. W ciągu kolejnych lat kościół stopniowo rozbudowywano aż do 1894 roku, kiedy to nastąpiła gruntowana przebudowa, której wynikiem jest istniejący do dzisiaj kształt kościoła – jego bryła, rzut oraz wnętrze. Autorem projektu ostatniej przebudowy kościoła był Paweł Jackisch (1825-1913).

Pierwotny kościół parafii św. Barbary to część dzisiejszej nawy głównej do zachodniego przęsła transeptu. Prawdopodobnie był on niższy od kościoła dzisiaj istniejącego. Staraniem ówczesnego administratora parafii ks. Roberta Uherka w 1859 roku dobudowano do niego wieżę – kwadratową, z górą wieloboczną nakrytą hełmem stożkowym. W latach 1876-1877 w czasie następnej rozbudowy poszerzono kościół o dwie kaplice od strony cmentarza, tworząc w ten sposób rodzaj nawy bocznej. Kościół św. Barbary należy do budowli eklektycznych stylistycznie, tzn. jest kościołem neogotyckim z elementami neoromańskimi.

Obraz w św. Barbary z ołtarza głównego pochodzi z kopalni "Król". Znajdujące się w ołtarzu głównym obrazy boczne św. Józefa i św. Floriana namalował Ferdinand Winter.

Żródło: wikipedia.org