Dodatkowe atrybuty skrzynki |
Zamek Książąt Pomorskich w Słupsku to budowla w stylu renesansowym (pierwotnie gotycka). Jest usytuowany w sąsiedztwie rzeki Słupi, w obrębie dawnego średniowiecznego grodu słupskiego. W pobliżu znajduje się młyn zamkowy. W przeszłości był rezydencją książąt pomorskich z dynastii Gryfitów. W okresie panowania niemieckiego w Słupsku obiekt służył m.in. jako magazyn, co przyczyniło się do jego dewastacji. Po II wojnie światowej gruntownie wyremontowano obiekt, m. in. odbudowano głowicę wieży. Obecnie zamek stanowi siedzibę Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku. W salach wystawowych zamku można obejrzeć m.in. jedną z największych kolekcji prac Stanisława Ignacego Witkiewicza – Witkacego.
Budowę zamku rozpoczął po roku 1507 książę pomorski Bogusław X. Czworoboczna, dwukondygnacyjna wówczas budowla z wieżą przylegała do murów miejskich i pełniła funkcje obronne. W drugiej połowie XVI w. książę Jan Fryderyk zlecił przebudowę gotyckiego zamku włoskiemu architektowi. Ten dobudował kolejne piętro i loggię z arkadami, a całej budowli nadał charakter renesansowy. Taki zamek pozostawał w rękach Gryfitów aż do wymarcia dynastii, tj. do połowy XVII wieku.
Po 1648 r., na mocy kończącego wojnę trzydziestoletnią traktatu westfalskiego zamek wraz z Pomorzem słupskim dostał się we władanie Hohenzollernów brandenburskich. W 1731 r. wywieźli oni do Berlina całe wyposażenie zamku, w tym księgozbiór i portrety. Na początku XIX w. dokonano wielu przeróbek wnętrz zamkowych, obniżono wieżę, zamurowano część okien. Potem budynek zamieniono na magazyn zbożowy, następnie na zbrojownię, a przed II wojną światową na magazyn teatralny. W 1945 r. działania wojenne dopełniły zniszczeń.
Odbudowę zamku prowadzono w latach 1958 - 1965, a po jej zakończeniu ulokowano w nim Muzeum Pomorza Środkowego.
Skrzynka schowana jest w okolicach murów obronnych, spojler i koordynaty ułatwią zadanie.