Schronisko jest umiejscowione w centrum miasta Wałbrzycha co jest skali europejskiej rzeczą niezwykłą. Zaledwie kilka minut drogi pieszo i jesteśmy w prawdziwym górskim schronisku w Parku im. króla Jana III Sobieskiego w Wałbrzychu. Park jest parkiem spacerowym o charakterze leśnym. Teren parku stanowi trójszczytowe Wzgórze Parkowe, położone w środkowej części Kotliny Wałbrzyskiej.
Góra Parkowa zwana kiedyś Wzgórzem Szubienicznym, jest najwyższym szczytem i ma 510 m n.p.m. Pozostałe wzniesienia, położone nieco niżej, nosiły nazwy: Wzgórze Schillera (508 m n.p.m), na którym wybudowano w 1908 r. dom wycieczkowy, obecnie zwany Harcówką, oraz Wzgórze Goethego (508 m n.p.m.) zlokalizowane w zachodniej części parku. Park jest miejscem największego zgrupowania pomników przyrody zlokalizowanych we wszystkich dzielnicach Wałbrzycha. W 1905r. w stulecie urodzin Fryderyka Schillera w parku miejskim, założonym kilka lat wcześniej na Parkowej Górze (422 m npm.), odsłonięto kamień pamiątkowy a miejsce to nazwano Schillerhohe. W 1911r. wybudowano tam restaurację z pokojami gościnnymi tzw. Schillerbaude. Schroniska za czasów niemieckich, zwłaszcza te położone tak blisko miast, nastawione były na obsługę spacerowiczów i turystów urządzających krótkie, niemęczące wypady. Obiekty te miały pełnić przede wszystkim rolę gospody, funkcja noclegowa była drugoplanowa. W Wałbrzychu 4 sierpnia 1947 r. odbyła się konferencja turystyczna z udziałem m.in. Walerego Goetla, prezesa Polskiego Towarzystwa Turystycznego (późn. PTTK). Ustalono na niej, że wszelkie obiekty turystyczne z terenu powiatu wałbrzyskiego zostaną przejęte i zagospodarowane przez wałbrzyski oddział Dolnośląskiej Spółdzielni Turystycznej. Rozwiązanie to okazało się tymczasowe. Obiekt w Parku Sobieskiego przekazano potem Związkowi Harcerstwa Polskiego. Wzięła się stąd nazwa Harcówka, która przetrwała dziesięciolecia i utrwaliła się w świadomości mieszkańców. Z początkiem 1957r., zarządzeniem przewodniczącego Głównego Komitetu Kultury Fizycznej i Turystyki, utworzony został Zarząd Zakładu Eksploatacji Obiektów Turystycznych PTTK z siedzibę w Szczawnie Zdroju. Nowy podmiot zajął się zarządzaniem górskimi schroniskami i domami turystycznymi w tym rejonie. Stał się on także właścicielem Harcówki. Sytuacja taka trwała kilka lat. W 1962 r., w następstwie likwidacji szczawieńskiego ZEOT, za zgodą Zarządu Głównego PTTK, Harcówkę przejął w użytkowanie oddział PTTK z Wałbrzycha. Obecnie, w wyniku kolejnej reorganizacji, posiadaczem obiektu jest spółka Sudeckie Hotele i Schroniska PTTK z Jeleniej Góry. Za czasów polskich schronisko, oprócz funkcji turystycznych, pełniło także rolę restauracji dla wałbrzyszan, odwiedzających chętnie to miejsce podczas spacerów po parku. Już w latach siedemdziesiątych Harcówka wyposażona była w telewizor, miała też swoją biblioteczkę. Ilość miejsc, w zależności od ustawienia łóżek w pokojach, oscylowała w granicach pięćdziesięciu. W pierwszym półroczu 1995 r. z Harcówki zaczęła nadawać swoje audycje wałbrzyska rozgłośnia radiowa, występująca w latach 1995-1997 pod nazwą Radio Harcówka.
   Obecnie schronisko dysponuje 50 miejscami noclegowymi w pokojach 1-7 i 9-osobowych (niektóre z łazienką i TV), ponadto oferuje 5 sal restauracyjnych (każda o innym wystroju) i catering oraz organizuje różne uroczystości. Jeżeli mamy ochotę wejść na teren schroniska to czynne jest od godziny 12-tej i wtedy też można wejść na taras z ładnym widokiem.

Kesz NIE jest na terenie schroniska.

Na starcie oczywiście 3 certyfikaty dla pierwszych znalazców.

Warto a nawet trzeba mieć ze sobą coś do pisania.

Skrzynka opublikowana również na www.Geocaching.com