Zapraszam do odwiedzenia ciekawego zabytku oraz kawałka historii Opola.

Na początku XX wieku Opole było 30-tysięcznym miastem, rozwijającym się w bardzo szybkim tempie, głółnie za sprawą przemysłu cementowego (w XX wiek Opole wchodziło z 5 cementowniami a do opisanych dalej wydarzeń powstały jeszcze 4 kolejne). W mieście działała już gazownia, wodociągi, łaźnia miejska, brakowało jednak tego, co napędzało cały XX wiek - elektryczności.

Opole bardzo długo zwlekało z podjęciem decyzji o budowie elektrowni i elektryfikacji miasta, dopiero w 1906 roku została podjęta decyzja o budowie elektrowni. W latach 1907-1908 trwała budowa elektrowni przy dzisiejszej ulicy Marii Konopnickiej. Ostatecznie zakład ruszył 29 maja 1908 roku.

Zakład wyposażony był w 2 kotły parowe i dwie maszyny parowe, połączone z generatorem. Elektrownia rozbudowana była w latach 1913–1916 i 1921.

W roku 1909 zaczęła się wymiana latarni gazowych (400 szt) i naftowych (52 szt) na łukowe, których na początku zainstalowano 32 szt.

W 1914 roku elektrownia dostarczała prąd 754 odbiorcom w cały mieście, rok później było to już 951 odbiorców, którzy zużyli niecałe 500 kWh energii, na jej wyprodukowanie użyto 1082 tony węgla. Długość sieci energetycznych wynosiła ok 15 km. Szybki wzrost zapotrzebowania na energię spowodował systematyczną rozbudowę elektrowni, dostawiano kolejne generatory i zwiększano produkcję.

Lata 30 przyniosły kryzys, który dotknął również Opole i elektrownię. Miasto nie miało pieniędzy na kolejną rozbudowę elektrowni, która stała się niewystarczająca dla miasta. Elektrownia została wiec zamknięta w roku 1931, a rolę elektrowni miejskiej przejęła elektrownia w cementowni Groszowice, która dostarczała prąd do miasta do końca II wojny światowej.
Po wyzwoleniu cementownia jak wiele innych zakładów została zniszczona i miasto zostało bez prądu.
26 marca 1945 roku członkowie ŚIąsko-Opolskiej Grupy Operacyjnej, inż. Jan Dobek i Eugeniusz Cerfas przejęli starą elektrownie miejską (nieczynną od 1931r) i rozpoczęli jej odbudowę i uruchamianie. Na szczęście większość urządzeń elektrowni uniknęła losu wyposażenia innych zakładów i nie została wywieziona na wschód przez wojska radzieckie. Dzięki temu już po miesiącu ciężkiej pracy udało się uruchomić elektrownię i wznowić dostawy prądu dla miasta.
Elektrownia po wojnie działała do 1 kwietnia 1954 roku, kiedy została ostatecznie zlikwidowana.
Do dzisiaj zachowały się zabytkowe już budynki z imponującym kominem. Cały zespół użytkowany jest nadal przez Zakład Energetyczny. Obecnie planowany jest remont elewacji zespołu budynków wraz z ich iluminacją.


***** Skrzynka *****
Miejskie Magnetyczne Mikro, trudno coś więcej dodać. Pojemnik mniejszy od preformy.

Z uwagi na rozmiary zawiera tylko logbook (BRAK PISADŁA!), dla pierwszych trzech zdobywców certyfikaty.