Największy na świecie niekomercyjny serwis geocachingowy
GeoŚcieżki - skupiające wiele keszy
Ponad 1000 GeoŚcieżek w Polsce!
Pełne statystyki, GPXy, wszystko za darmo!
Powiadomienia mailem o nowych keszach i logach
Centrum Obsługi Geokeszera wybierane przez Społeczność
100% funkcjonalności dostępne bezpłatnie
Przyjazne zasady publikacji keszy
Musisz być zalogowany, by wpisywać się do logu i dokonywać operacji na skrzynce.
stats
Zobacz statystykę skrzynki
Dom Gerharta Hauptmanna - OP44DE
Dom Gerharta Hauptmanna
Właściciel: bechem
Zaloguj się, by zobaczyć współrzędne.
Wysokość: 596 m n.p.m.
 Województwo: Polska > dolnośląskie
Typ skrzynki: Tradycyjna
Wielkość: Mała
Status: Gotowa do szukania
Data ukrycia: 20-11-2011
Data utworzenia: 23-11-2011
Data opublikowania: 23-11-2011
Ostatnio zmodyfikowano: 28-03-2012
75x znaleziona
0x nieznaleziona
2 komentarze
watchers 5 obserwatorów
67 odwiedzających
57 x oceniona
Oceniona jako: dobra
Musisz się zalogować,
aby zobaczyć współrzędne oraz
mapę lokalizacji skrzynki
Atrybuty skrzynki

Można zabrać dzieci  Dostępna rowerem  Umiejscowiona na łonie natury, lasy, góry itp  Miejsce historyczne 

Zapoznaj się z opisem atrybutów OC.
Opis PL

Kolejna skrzynka już trochę wyżej. Mam zamiar zrobić górską serię skrzynek, a to chyba pierwsza tego typu, chociaż jeszcze Jeleniej Górze. 

Skrzynka znajduje się w Jagniątkowie, który został włączony do Jeleniej Góry w 1998. Znajdziecie ją na terenie Muzeum Miejskiego „Dom Gerharta Hauptmanna”. Skrzynkę można zrobić przy okazji wyprawy w góry lub zwiedzania muzeum lub koncertów, które tam się odbywają. Harmonogram eventów można znaleźć na  oficjalnej stronie muzeum.

 

Jeśli idzie o dojazd, to można dojechać prawie do samego miejsca, gdzie ukryta jest skrzynka. Samochód można zostawić na bezpłatym parkingu koło muzeum. Można też dojechać komunikacją miejską, na przykład autobusami linii nr 15. Wysiadamy na przystanku "Dom Hauptmanna"

 

Przed wyprawą warto zerknąć na zdjęcia z PANORMIO.

 

Gerhart Hauptmann
Wyróżniony w roku 1912 Nagrodą Literacką Nobla, Hauptmann należy do najwybitniejszych nowszych pisarzy niemieckich. W swej twórczości często przedstawia środowiska nizin, biedę, wyzysk i niesprawiedliwość społeczną, obnaża ponadto upadek moralny mieszczańskiej klasy średniej. Jest mistrzem charakteryzacji przy pomocy subtelnych środków. W późniejszej twórczości szuka nowego stylu, wynikiem czego jest eklektyczna mieszanka środków naturalistycznych z motywami baśniowymi, np. w dramacie Zatopiony dzwon (1896). Na podstawie utworów Hauptmanna powstało wiele filmów fabularnych – pierwszy już w roku 1913 (Atlantyda).
Pierwotnie Hauptmann chciał się poświęcić rzeźbiarstwu, studiował nauki przyrodnicze. Pierwszy jego poemat epicki "Promethidenlos" (1885) nie wywarł wrażenia. Pisarz stał się znany dopiero dzięki dramatowi społecznemu "Vor Sonnenaufgang" (1889), którego inscenizacja w Berlinie rozpętała ogromną burzę. Pod wpływem Ibsena napisał dramaty rodzinne "Das Friedensfest" (1890, tłum. Adolf Strzelecki 1904) i "Einsame Menschen" (1891, tł. Ign. Suesser 1892). Najgłośniejszym i najważniejszym dziełem Hauptmanna jest sztuka "Tkacze" ("Die Weber") z 1892, opisująca powstanie tkaczy śląskich w 1844 (pierwsza redakcja w narzeczu śląskim, tłum. Wiktor Tusz 1898 i G. Baumfeld), pełen wstrząsającej siły dramat o nędzy tkaczy. Następnie Hauptmann wydał dramaty: "Kollege Crampton" (1892, tłum. Ludomił German 1900), "Der Biberpelz" (1893), "Hanneles Himmelfahrt" (1894, tłum. Maria Konopnicka 1899), "Florian Geyer" (1895) oraz "Die versunkene Glocke" (1896, tłum. Jan Kasprowicz 1899). Z późniejszych dramatów naturalistycznych do najlepszych należą: "Fuhrmann Henschel" (1898, tłum. G. Kempner 1900), "Michael Kramer" (1900), "Rose Bernd" (1903. tłum. Jan Kasprowicz), "Die Ratten" (1911). Ze sztuk romantycznych należy wymienić: "Der arme Heinrich" (1902, tłum. Jan Kasprowicz 1908), "Und Pippa tanzt" (1906, tłum. Artur Schroeder), "Kaiser Karls Geisel" (1908), "Indipohdi" (1921), "Veland" (1925).
Hauptmann pisał również prozę: opowiadania "Der Apostel" 1892, "Bahnwärter Thiel" (tłum. polskie 1900), "Der Ketzer von Soana" 1918, jego najlepszy utwór prozą (tłum. Leopold Staff 1927) oraz powieści "Der Narr in Christo Emanuel Qumt" (1910, tłum. B. Merwin 1925), "Atlantis" (1912), "Phantom" (1922), "Die Insel der grossen Mutter" (1924, tłum. Stanisław Wasylewski 1930), "Wanda" (1930).
Wydał ponadto min. epos "Till Eugenspiegel" (1927), powieść autobiograficzną "Buch der Leidenschaft" (1929, 2 tomy) oraz parafrazę szekspirowskiego "Hamleta" (1928).

Gerhart Hauptmann

Wyróżniony w roku 1912 Nagrodą Literacką Nobla, Hauptmann należy do najwybitniejszych nowszych pisarzy niemieckich. W swej twórczości często przedstawia środowiska nizin, biedę, wyzysk i niesprawiedliwość społeczną, obnaża ponadto upadek moralny mieszczańskiej klasy średniej. Jest mistrzem charakteryzacji przy pomocy subtelnych środków. W późniejszej twórczości szuka nowego stylu, wynikiem czego jest eklektyczna mieszanka środków naturalistycznych z motywami baśniowymi, np. w dramacie Zatopiony dzwon (1896). Na podstawie utworów Hauptmanna powstało wiele filmów fabularnych – pierwszy już w roku 1913 (Atlantyda).Pierwotnie Hauptmann chciał się poświęcić rzeźbiarstwu, studiował nauki przyrodnicze. Pierwszy jego poemat epicki "Promethidenlos" (1885) nie wywarł wrażenia. Pisarz stał się znany dopiero dzięki dramatowi społecznemu "Vor Sonnenaufgang" (1889), którego inscenizacja w Berlinie rozpętała ogromną burzę. Pod wpływem Ibsena napisał dramaty rodzinne "Das Friedensfest" (1890, tłum. Adolf Strzelecki 1904) i "Einsame Menschen" (1891, tł. Ign. Suesser 1892). Najgłośniejszym i najważniejszym dziełem Hauptmanna jest sztuka "Tkacze" ("Die Weber") z 1892, opisująca powstanie tkaczy śląskich w 1844 (pierwsza redakcja w narzeczu śląskim, tłum. Wiktor Tusz 1898 i G. Baumfeld), pełen wstrząsającej siły dramat o nędzy tkaczy. Następnie Hauptmann wydał dramaty: "Kollege Crampton" (1892, tłum. Ludomił German 1900), "Der Biberpelz" (1893), "Hanneles Himmelfahrt" (1894, tłum. Maria Konopnicka 1899), "Florian Geyer" (1895) oraz "Die versunkene Glocke" (1896, tłum. Jan Kasprowicz 1899). Z późniejszych dramatów naturalistycznych do najlepszych należą: "Fuhrmann Henschel" (1898, tłum. G. Kempner 1900), "Michael Kramer" (1900), "Rose Bernd" (1903. tłum. Jan Kasprowicz), "Die Ratten" (1911). Ze sztuk romantycznych należy wymienić: "Der arme Heinrich" (1902, tłum. Jan Kasprowicz 1908), "Und Pippa tanzt" (1906, tłum. Artur Schroeder), "Kaiser Karls Geisel" (1908), "Indipohdi" (1921), "Veland" (1925).Hauptmann pisał również prozę: opowiadania "Der Apostel" 1892, "Bahnwärter Thiel" (tłum. polskie 1900), "Der Ketzer von Soana" 1918, jego najlepszy utwór prozą (tłum. Leopold Staff 1927) oraz powieści "Der Narr in Christo Emanuel Qumt" (1910, tłum. B. Merwin 1925), "Atlantis" (1912), "Phantom" (1922), "Die Insel der grossen Mutter" (1924, tłum. Stanisław Wasylewski 1930), "Wanda" (1930).Wydał ponadto min. epos "Till Eugenspiegel" (1927), powieść autobiograficzną "Buch der Leidenschaft" (1929, 2 tomy) oraz parafrazę szekspirowskiego "Hamleta" (1928).

 

Ojciec Hauptmanna był zarządcą hotelu "Zur Preussischen Krone" (Pod pruską koroną; dziś "Korona Piastowska") w Szczawnie-Zdroju, dzięki czemu syn już w latach młodości miał okazję poznać najróżniejsze typy ludzkie, które później pojawiały się w jego naturalistycznej twórczości. Jego brat Carl Hauptmann był także znanym niemieckim pisarzem. Po krótkich, przerwanych studiach w zakresie rzeźbiarstwa, Hauptmann zwrócił się ku literaturze. W latach młodości odbył liczne podróże, min. do Hiszpanii, Szwajcarii i Włoch. W roku 1885 poślubił Marię Thienemann, córkę zamożnego kupca i osiadł w Berlinie. Małżeństwo to ustabilizowało jego sytuację finansową, pozwalając na swobodną pracę literacką. W 1891 wraz z żoną przeniósł się do Szklarskiej Poręby, małżeństwo to jednak rozpadło się, a w roku 1907 Hauptmann ożenił się ponownie. Od 1901 mieszkał na zmianę w Agnetendorf (obecnie Jagniątków, dzielnica Jeleniej Góry; w dawnym domu Hauptmanna znajduje się Muzeum Miejskie), Berlinie oraz na wyspie Hiddensee we wsi Kloster, gdzie został pochowany. W latach późniejszych często przebywał także we Włoszech.

Po pierwszej wojnie światowej Hauptmann dał się poznać jako zwolennik nowego ustroju republikańskiego, jednak po dojściu do władzy nazistów w roku 1933 nie zdobył się na słowa krytyki i wycofał się z życia publicznego.

Po drugiej wojnie światowej do czasu rozstrzygnięcia konferencji w Poczdamie nie było dokładnie wiadomo jaki będzie status terytorialny Dolnego Śląska. Zarówno administracja radziecka jak i polska odnosiły się do noblisty życzliwie, a on sam, wobec decyzji o przyłączeniu Dolnego Śląska do Polski, otrzymał zapewnienie o zorganizowaniu mu specjalnego pociągu, którym będzie mógł wyjechać wraz ze swoim dobytkiem i otoczeniem do Drezna lub Berlina. Śmierć pisarza 6 czerwca 1946 roku w jego domu w Jagniątkowie nie przekreśla wcześniejszych ustaleń, a jego żona Margareta nie godzi się na pochówek w przydomowym parku – jednak specjalny pociąg do Niemiec "Hauptmann Transport" zorganizowany zostanie dopiero 20 lipca. Do eskorty pociągu specjalnego z towarzyszami intelektualistami niemieckimi do Berlina z trumną pisarza, jego dobytkiem oraz rodziną 17 lipca oddelegowany zostaje wraz z piątką swoich żołnierzy 23 letni podporucznik 10. Sudeckiej Dywizji Piechoty, Henryk Bany. Żołnierze ci wcześniej brali udział w zabezpieczaniu dobytku Hauptmanna i przewożeniu go na dworzec kolejowy w Jeleniej Górze. Pomimo przepustki na wyjazd do Berlina wystawionej przez wicestarostę jeleniogórskiego, Franciszka Rześniowieckiego, polscy żołnierze zostają zmienieni przez czerwonoarmistów na stacji granicznej w Tuplicach, gdzie ppor. Bany w dowód wdzięczności za pomoc otrzymuje od żony pisarza, Margatety Hauptmann zaświadczenie o sprawnym przebiegu akcji i rękopis Gerharta z okolicznościową dedykacją. W Cottbus część składu skierowano do Drezna, natomiast ciało noblisty dotarło do Berlina, gdzie wobec zdecydowanego sprzeciwu żony dotyczącego utworzenia muzeum i mauzoleum pisarza w podmiejskim Müggelheim, zdecydowano się na pochówek na bałtyckiej wyspie Hiddensee (28 sierpnia 1946).

Źródło: wiki

Obrazki/zdjęcia
Skrzynka
Konkret
Okolice skrzynki
www.vogel-soya.de
www.akpool.de