Praktyczna Szkoła Wiercenia Kanandyjskiego powstała w Ropianice w roku 1885, była jedną z pierwszych na świecie zawodowych szkoła wiertniczych.
Była to szkoła samorządowa utrzymywana i kontrolowana przez Wydział Krajowy we Lwowie i Krajowe Towarzystwo Naftowe. Właściciel kopalni nafty w Ropiance, otrzymał od Wydziału Krajowego dotację w wysokości 16 000 koron na zakup kanadyjskiego urządzenia wiertniczego. Kandydaci na uczniów musieli mieć co najmniej dwuletnią praktykę w kopalnictwie naftowym i musieli umieć czytać, pisać i rysować. Nauka miała trwać trzy miesiące. Uczniowie zapoznawali się z urządzeniami wiertniczymi, maszynami i ich obsługą, konserwacją, musieli umieć je opisywać i rysować. Każdy uczeń otrzymywał od Wydziału Krajowego stypendium w wysokości 300 koron. 100 koron przeznaczano na wynagrodzenie dla nauczyciela, pozostałe 200 na pokrycie kosztów utrzymania i podróży ucznia. Organizatorem i nauczycielem szkoły był dyrektor kopalni w Ropiance inż. Zenon suszycki. Szkołę w Ropiance ukończyło 50 wiertaczy. W 1888 roku szkoła została przeniesiona do Wietrzna (pl.wkikipedia.org).
Gdy dotarłem w miejsce gdzie była szkoła, stwierdziłem że tak być nie może aby taka miejscówka nie miała skrzynki. Chwila moment i zmieniłem ten stan rzeczy.
Zapraszam do poszukiwań!