Trochę historii:

Bitwa o Sieraków 1813                                  

Rok 1812 był rokiem przełomowym w marszu Napoleona na Moskwę. Jego Wielka Armia zajęła stolicę Rosji – jednak brak żywności oraz całkowite nieprzygotowanie na zbliżającą się „wschodnią” zimę zmusiły Imperatora do odwroty, który zamienił się w bezwładną ucieczkę. Za wycofującą się wielonarodową armią postępowały korpusy rosyjskie, które miały za zadanie utrudniać odwrót, uniemożliwić przygotowanie obrony i nie dać wypocząć zmęczonym wojskom. Świadkiem tych wydarzeń był również Sieraków, gdzie niewielka potyczka – w porównaniu z ówczesnymi bitwami – zaważyła na koncepcji obrony całej Wielkopolski.

Na przełomie stycznia i lutego 1813 roku Wojska Napoleońskie objęły rzekę Wartę jako linię obrony. Dywizji Polskiej gen. Girarda przypadła obrona wzdłuż Warty – od Poznania do Międzychodu. Brygada jazdy litewskiej generała Romualda Giedroycia (17 i 19 pułk ułanów) – wchodząca w skład polskiej dywizji; rozlokowana została od Skwierzyny poprzez Międzychód, Sieraków aż do Szamotuł. Miała ona za zadanie ochronę skrzydła wojsk napoleońskich i powstrzymywać działania wszelkich podjazdów rosyjskich.

W tym czasie siły Rosyjskie działały na północ od Poznania. Korpusy gen. Wittgensteina i atamana Płatowa miały m.in. za zadanie blokować Gdańsk oraz szybkim marszem zająć linię biegnącą od Słupska, poprzez Miastko i Szczecinek do Piły, by zbliżyć się do stojącego pod Kołobrzegiem pruskiego korpusu gen. Bulowa i zagrozić od północy Poznaniowi. Z korpusu Płatowa wydzielony został „lotny” oddział dowodzony przez generała hr. Czernyszewa, byłego attache przy ambasadzie w Paryżu. Planował on rajd na Poznań, który siałby zniszczenie wśród przeciwnika, przejmował jego transporty i zachęcał do akcji wojska pruskie. Pod jego komendą formalnie znajdować się miały następujące siły: 6 pułków kozackich, 2 szwadrony dragonów i 4 szwadrony Izjumskiego pułku huzarów z dwoma działami, jednak ze względu na pośpiech i opóźnienia zebrał tylko część tych sił. Działania jego oddziału powstrzymywane jednak były przez atamana Płatowa, urażonego autonomią Czernyszewa. Dopiero w lutym rozpoczął natarcie – w liście z 10 lutego zapowiadał marsz przez Czarnków, i dotarcie do dnia następnego do Sierakowa. Miasto to miało zasadnicze znaczenie dla Rosjan, ponieważ był tam jedyny dostępny dla nich most na Warcie, pozwalający przeprowadzić artylerię.

 W tym czasie w mieście stał 17 pułk ułanów brygady litewskiej w sile 593 ludzi i 624 koni w tym 6 oficerów, 4 podoficerów i rzemieślników sztabowych, oraz 17 oficerów liniowych oraz 566 podoficerów i ułanów. Opis starcia do jakiego, doszło w nocy z 13 na 14 lutego 1813 roku opisuje raport Czernyszewa, który przytoczony jest poniżej. 

Krzyż w Grobi - zbiorowa mogiła; miejsce pochówku żołnierzy napoleońskich, których - podczas powrotu spod Moskwy w 1812 r. - dopadli Kozacy.

Skrzyneczka typu nano, z dziennikiem typu jamnik ukryta tablicy info.