Tuż za Skarbczykiem, po drugiej stronie stawu znajduje się okazały pałac. Mieści się tutaj: Miejska Biblioteka Publiczna, filia warszawskiego Centrum Edukacji Bibliotekarskiej Informacyjnej i Dokumentacyjnej im. Heleny Radlińskiej, oraz filia Uniwersytetu im. A. Mickiewicza w Poznaniu.
Swoją nową siedzibę Radolińscy wznieśli w latach 1836-1850. Projektantem rezydencji w stylu neogotyku angielskiego był wybitny architekt berliński Fryderyk August Stueler, budowę nadzorował Karol Wuertemberg.
Pod koniec XIX wieku pałac przeszedł przebudowę wg projektu berlińskiej firmy Schrimer i Winther, której pomysłodawcą był syn Władysława – Hugo von Radolin. Budynek został rozbudowany w latach 1911-1912.
Pałac został zdewastowany przez stacjonujące tu w latach 1915-16 wojsko, a następnie zniszczony przez pożar z 4 grudnia 1917, kiedy spaliło się skrzydło zachodnie i część środkowa. W latach późniejszych rezydencja została wyremontowana.
Budynek zbudowany został na planie prostokąta i wystylizowany na obiekt obronny, czego przykładem jest część środkowa budynku mająca zastąpić wieżę. Pałac jest piętrowy, pokryty płaskim dachem i zwieńczony krenelażem. Rezydencja jak i Skarbczyk znajdują się w parku miejskim będącym pozostałością dawnego założenia francuskiego z połowy XIX wieku, którego twórcą był P. Lenné.
Skrzyneczka:
Ukryta jest w jednym z drzew przy pałacu, w części parkowej, patrząc z wejścia głównego - po prawej stronie.