Edward Heil - syn Wilhelma i Katarzyny (z domu Weber) urodził się w Stryju 22 lipca 1903 r. Jego pradziadowie przybyli na te tereny z Austrii. Trzy lata później rodzina Heilów przeniosła się do Przemyśla, gdzie Edward ukończył szkołę ludową i gimnazjum. Edward uczył się w I Gimnazjum im. J. Słowackiego w Przemyślu. W czerwcu 1923 zdał maturę i rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. Od roku 1928 Edward pracował w starostwie w Brześciu nad Bugiem (dziś przygraniczne miasto na Białorusi). W 1929 r. skończył studia uzyskując tytuł magistra prawa. Odbył praktykę notarialną i stopniowo awansował. W 1936 r. został wicestarostą brzeskim, a 16 czerwca 1939 r. – starostą.
9 stycznia 1936 r. ożenił się ze Stanisławą Augustyniak, harcerką. Cały czas aktywnie działał w harcerstwie.
Podczas wojny Heil został krakowskim komendantem Szarych Szeregów i zastępcą szefa BiP-u (Biuro Informacji i Propagandy Armii Krajowej). Oficjalnie był ogrodnikiem na Woli Duchackiej i od właściciela majątku, pana Bema, dzierżawił nawet w tym celu jakieś grunty przy ul. Malborskiej. Został aresztowany 8 maja 1944 r. przez gestapo w mieszkaniu konspiracyjnym na rogu św. Łazarza i Grzegórzeckiej, razem z grupą wydawców konspiracyjnych pism, które z ramienia BiP-u finansował. 27 maja 1944 r. został – nierozpoznany przez Niemców – rozstrzelany w egzekucji zakładników na parceli przy rogu ul. Botanicznej i Lubicz.
Skrzynka zmieniła skrytkę. Jest schowana w drzewie, które jest na zdjęciu.